Moja droga, ukochana, gdy odeszłaś obiecałem ci że ją przygarnę, że towarzyszyc jej będę aż do mojej śmierci, ponieważ w tym życiu sądziłem że jedynie ciebie kochać potrafię. Na początku była mym wrogiem, z czasem jedynie przeciwnikiem, obecnie po latach wciąż dotrzymując danego ci słowa, stała się moim sojusznikiem, moim najlepszym przyjacielem, któremu z wszystkiego zwierzyć się mogę, dochowania tajemnic będąc swych pewnym. Gdy serce me skostniało ona jedna przy mnie zostala. Na początku sprawiała ból, przypominała mi o tobie, z upływem czasu przekonała mnie do siebie, przyzwyczajony do jej towarzystwa, pokochałem ją, nie tak jak ciebie, bo tak mocno jak ciebie już kochać nie potrafię. Ona jest lekiem a czasem i jadem na brak duszy w sercu, którą tobie darowałem. Jednak kocham ją bardzo, jestem ci wdzięczny że odchodząc zostawiłaś ją ze mną, ponieważ sam bym sobie nie poradził. Kocham ją, dzięki jej obecności sam nigdy nie jestem, bo ona przy mnie jest stale. Jest trochę zazdrosna gdy spędzam czas w towarzystwie, stąd gdy wracam do niej ból mi sprawia, przypominając mi o wielu sprawach, nie chce i nie lubi gdy ją zostawiam, lecz co by się nie stało, wszystko wybacza i zaraz dogłębnie wtula mocno się we mnie. Pokochała mnie bardziej niż ty najmocniej potrafiłaś, nie patrzy ona na moje wady czy zalety, kocha mnie za to że przy niej jestem. Jestem szczęśliwy że do końca mych dni przy niej zostanę, by pamięci o tobie nie niszczyć, by z tobą choć daleko, mym darowanym ci kawałkiem duszy móc być stale. Ona, ta która teraz mi ciebie zastępuje, Samotność ma na imię.
Dziękuję ci za wszystko Kochanie