Wiersze o miłości
Czerwone róże
Pękaty wazon w nim róże czerwone
kolczaste Å‚odygi w wodzie zanurzone.
Takie wytworne swoimi barwami
piękne z natury kłujące kolcami.
Stworzone z płatków misternie skupionych
zapachem błogim lekko złączonych.
Czerwone róże są naszym spełnieniem
czerwone róże niewiasty marzeniem.
To kwiat miłości i przebaczania
wielkiej nadziei i pojednania.
Mówisz:natura martwa w wazonie,
lecz nie te róże czerwone – o nie!
Jestem miłością
Przyszła nie wiadomo skąd
nieprzytomna najpiękniejsza
rozkochane serce moje
duszę porwał wiatr
dotyka ciałem słońca
gwiezdnym pyłem płynie
zanurzona w przytuleń oceanie
zakwitł w oczach kwiat
w ustach gości raj
myśli w głowie pomieszane
z mocy uczuć oszalałem
zachwyt z uwielbieniem
atencję z namiętnością
zapętliła w sieci
udręczenia i ekstazy
miłością jestem i ciebie miłość
skarb świata najcenniejszy
na rękach będę nosił
do końca swoich dni
tobie oddaję swe życie
co noc umieram
z twojego powodu
Autor: Kazimierz Surzyn
Nie idealna ale prawdziwa
Szczęście zaznać prawdziwej miłości
takiej co wręcza przestrzenie wolności
nie zawłaszcza ciebie na wyłączność
nie ubóstwia niczym bożka wielkość
ale współdzieli życie daje czas uwagę
raz dane słowo ma dla niej dużą wagę
rozumie wszelkie potrzeby drugiego
kocha bardzo mocno i nie wie dlaczego
od radości do cierpienia
od cierpienia do radości
Autor: Kazimierz Surzyn
Kochaj mnie
Twoja miłość zapala gwiazdy
Ożywia słońce choć pochmurno
Każe bić mocniej sercu
Oczy barwi czerwonym płomieniem
Usta lukruje czarem słodkości
Wyrywa z ciała duszę co frunie
Jak ptak na wyżyny nieba
Poraża błyskiem pioruna
Gorączkę amorów i flirtów zalotnych
Osadza w całej okazałości na czole
Szałem miłosnym ogarnia ciało
Jest ponad wszystkim co rozum ogarnie
Ja biorÄ™ Ty dajesz Ty bierzesz Ja dajÄ™
I tak całą noc cały dzień
Nic więcej od Ciebie nie chcę
Tylko kochaj mnie
Autor: Kazimierz Surzyn
Miłość
CzytajÄ…c dzieÅ‚a Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej
nie mogłem się skupić. i do początku ciągle
wracałem. myśli wciąż nowe. wirowały w głowie.
w sercu. i po pokoju jak gwiazdy po niebie.
Gdy weszłaś tańczyły cztery ściany. sufit z
białości płonął. żyrandol balował
po orbicie. w oknach gotowały się szyby.
moja dusza gdzieś była daleko. ciała wcale
nie czułem. egoizm dogorywał na piaszczystych
wydmach. na wodach dalekich oceanów. samowystarczalni.
choć z wadami jak każdy. bez słów: kiedy wreszcie.
czy w ogóle kiedyś. dopóki. jeśli. o ile. natychmiast.
teraz. patrzyłem na twoje kontury
jak malarz w swój obraz natury.
Ciało odtąd stało się tobą i mną nierozerwalne. a dusza była
taka leciutka. jakbym obejmował rozhuśtaną
wichrem brzozę. jakbym połykał ptasie mleczko
a podniebienie prosiło o więcej. jak gdybym
spijał miód z powierzchni kwiatów.
mapa doświadczeń. kaskady płomieni.
oddech konwalii. w źrenicach zatracenie.
usta głodne syte znowu głodne. ostateczne spełnienie.
twarze stopione płomieniem świecy. na ołtarzu
złożonym z nas dwojga.
Autor: Kazimierz Surzyn
Prawdziwa miłość
Prawdziwa miłość przeżywa w milczeniu
z czerwonych ust pragnienie spija
ramieniem otula ciało mdlejące
w miłosnym uścisku w ciemności płonące.
Prawdziwa miłość rozpala zmysły
emocje niesie po serca dno
spada rozkoszy dreszczem po ciele
nie mówi nic lub bardzo niewiele.
Prawdziwa miłość niesie ukojenie
wśród pocałunków żyje kwitnąca
spełniona nocą uskrzydla w dzień
a wątpliwości odsyła w cień.
Prawdziwa miłość troszczy się za dwoje
kocha, przebacza, tęskni, oczekuje
spokojnie czekamy aż w sercu zagości,
bo każdy chce zaznać smaku miłości.