CzytajÄ…c dzieÅ‚a Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej
nie mogłem się skupić. i do początku ciągle
wracałem. myśli wciąż nowe. wirowały w głowie.
w sercu. i po pokoju jak gwiazdy po niebie.

Gdy weszłaś tańczyły cztery ściany. sufit z
białości płonął. żyrandol balował
po orbicie. w oknach gotowały się szyby.
moja dusza gdzieś była daleko. ciała wcale
nie czułem. egoizm dogorywał na piaszczystych
wydmach. na wodach dalekich oceanów. samowystarczalni.
choć z wadami jak każdy. bez słów: kiedy wreszcie.
czy w ogóle kiedyś. dopóki. jeśli. o ile. natychmiast.
teraz. patrzyłem na twoje kontury
jak malarz w swój obraz natury.

Ciało odtąd stało się tobą i mną nierozerwalne. a dusza była
taka leciutka. jakbym obejmował rozhuśtaną
wichrem brzozę. jakbym połykał ptasie mleczko
a podniebienie prosiło o więcej. jak gdybym
spijał miód z powierzchni kwiatów.
mapa doświadczeń. kaskady płomieni.
oddech konwalii. w źrenicach zatracenie.
usta głodne syte znowu głodne. ostateczne spełnienie.
twarze stopione płomieniem świecy. na ołtarzu
złożonym z nas dwojga.
Autor: Kazimierz Surzyn