Wiersze o miłości
Słodki Kapturek. (antybaśń)
Był las
urokiem jesiennych barw
zachwycajÄ…cy
dziewczę też było piękne
co leśne maliny
ochoczo zbierało
słodkie jak ona
soczyste jak piersi
nabrzmiałe zapachem poranka
wokoło zajączki kicały
z dziecinnÄ… fascynacjÄ… spoglÄ…dajÄ…c
na jej śliczne krągłe uda
lecz w lesie jak sami wiecie
są też czarne drapieżne charaktery
wśród jeleni tulących łanie
ptaszków dzióbkami się trącających
był też wilk okrutnik
z ozorkiem do piersi wywieszonym
i czołem podnieceniem nabrzmiałym
spoglądał zza drzew
wzrokiem dzikim pragnieniem znaczonym
oceniał dziewczę
co pożreć chciał
ach te smukłe łydki
smaczniutkie udka
bioderka rozkoszne
brzuszek płaski
bez grama tłuszczyku
na deser piersi
… sam smak
wyskoczył by kły zatopić
i połknąć całą
namiętnie słuchając pisków jej
a dziewczę gdy ciężar basiora
na sobie poczuła
uśmiechnęło się
błyszcząc bielą ząbków
-o Ty niedobry,
o Ty Å‚obuzie,
jednak żeś piękny
… masz caÅ‚usa w buziÄ™
…
teraz dziewczyna z wilkiem
już razem
las przemierzajÄ…
szczęśliwi że się spotkali
i, że…
siÄ™ ku sobie majÄ…
(13.09.2012)
Błaganie o miłość
Nie mam nic
WiÄ™c nie mogÄ™ Ci nic dać …
Moje życie to wachlarz
Biało-Czarnych barw
Nie mam w sobie cząstki ciepła
Nie potrafię sama wstać
ProszÄ™
ProszÄ™ powiedz mi
Dlaczego
To
Ciebie
Tak mi
brak
Co mi zrobiłeś
Że nie mogę żyć
Zrań mnie trochę mocniej
Bym przestała
O Tobie
śnić..
Mów do mnie za karę
Bym poczuła
Jak bardzo
Mi
Cie bark
Nie daj mi zapomnieć
Jak dobry
Był
Twój smak …
Wyjść z cienia
Jedni wcale, inni nazbyt wiele
Czemu tak jest, sam tego nie pojmuje
Po co myśl każdą w swej głowie dziele
Rozprawiam i smutnie filozofuje
Do tego zajść trzeba w serca środek
Poprzez knieje samotnie przeczesać się
Odnaleźć głębie i jego wierzchołek
By wyznać co tak męczy i dręczy mnie
Ja już to zrobiłem i powoli wiem
Nie dopuszczam okazji zranienia mnie
Ciężko jest wtedy być kim się tylko chcę
Lecz wyczuwam, że czas na to nadszedł już
By dać w Twe ręce me serce i nóż
Skończyć uciekać jak ten ostatni tchórz
Dam Ci to czego nie daÅ‚ żaden inny mężczyzna…
Kochanie Moje SÅ‚odkie
upiekÄ™ Ci szarlotkÄ™
przygotujÄ™ z piankÄ…
kÄ…piel w wannie
dywany wytrzepiÄ™
starannie
z psem Twoim
będę chodził
na spacery
a z TobÄ… w plener
jeździł na rowery
siatki z zakupami
nosić za Kochaniem będę
gdy zachorujesz
wnet z lekarstwami
przybędę
i każdy remont
zrobiÄ™ w domu
z piwnicy do skupu
wywiozę zapas złomu
potem razem
pójdziemy do kina
a później?
Hmmm…
…powiÄ™kszy nam siÄ™
rodzina
Przytuliłbym!
Gdybym tak mógł,
jak nie mogÄ™…
Zbyt wiele barier
jest między nami.
Przytuliłbym,
chwycił za kolanko,
za nogÄ™!
Zaśpiewałbym wiersz
miedzy całusami.
Ach, gdybym tak mógł,
jak bardzo chcÄ™!
Gładziłbym dłonią
twoje aksamitne włosy.
Tuliłbym cię
caÅ‚e cudowne dnie…
Może nawet
do czarownej nocy?
Tańczę dla Ciebie
Tańczą dla Ciebie krople deszczu
w porywie niosąc płatki wrażeń.
Tańczą dla Ciebie niebieskie obłoki
lekko stawiając w błękicie swe kroki.
Tańczę dla Ciebie w welonie nocy
pod delikatnÄ… koronkÄ… snu.
Tańczę dla Ciebie w mroku ciemności
pod peleryną uszytą z miłości.
Taniec to chwila zrodzona z nocy
pod skrzydłem mroku otwiera drzwi.
Taniec dla dwojga naszym pragnieniem
wirujmy zatem jak senne cienie.
Każda noc płonie jak źródło życia
tańcem krępuje bezbronne ciała,
które w szczelinie nocy spełnione
tańcem pijane są snu spragnione.