są takie miłości, która muszą przeminąć, ale trwają jako przyjaźń
w naszych sercach i takiej miłości poświęcam ten wiersz

Twoje sny,
tworzÄ… poemat naszych
uniesień, które przenosiły nas,
w radosny świat rozkoszy.
JesteÅ›,
kryształowym wspomnieniem,
które dają siły
na dalsze istnienie..
Jesteśmy złączeni
blaskami nocy
i pajęczyną
miłości,
która nas oplatała..

Dziś nie możemy,
rozerwać łączącej nici,
bo wiemy,
że tajemnica jest w nas.
Wspólne noce,
jak baśniowe diamenty
wspomnień,
świecą blaskiem
w naszych snach,

Została przyjaźń
podobna
do porannej
rosy, którą
pielęgnujemy każdego
dnia.

Odjeżdżałaś…
…StaÅ‚aÅ› w oknie w ostatnim wagonie
patrzyłaś,.
uśmiechałaś się,
MówiÅ‚em Ci – nie odjeżdżaj,
zostań
ze mnÄ….

Ty się tylko uśmiechałaś.
…Wiedziałaś,
miałaś przeczucie,
że widzimy się ostatni raz.
Ogarnęła nas,
zmysłowa noc ognia,
która stała się nieśmiertelna
w nas.

Stoję na peronie i widzę miłość,
Która już nigdy
nie wróci..
Muszą mi wystarczyć
pocałunki,
Które zostały na moich
ustach,
i czar,
księżycowych uniesień
a zapach bzu,
Który opanował nasze sny,
będzie zawsze przypominał
bukiet,
który złożyłem u twych stóp
)
)
po moim policzku spływała łza

W mojej pamiÄ™ci jest maÅ‚y dworzec, gdzieÅ› na SÅ‚owacji, wysiadÅ‚em z pociÄ…gu z rowerem , usiadÅ‚em na peronie a w dali graÅ‚ chÅ‚opak na gitarze, „dom wschodzÄ…cego sÅ‚oÅ„ca”. Tak cichutko aby sÅ‚oÅ„ce, które siÄ™ budziÅ‚o zachÄ™cić aby wzeszÅ‚o a dziewczynÄ™ która obok niego spaÅ‚a nie zbudzić.