Myślę o tobie.
Myślę o tobie, kiedy zamawiam kawę,
a potem drugą z roztargnienia i znów palę.
Myślę o tym, czy jedziesz metrem, czy autobusem,
czy uśmiechasz się ironicznie do nudnych urzędników,
czy założyłeś szalik, który kupiłeś tamtego dnia.
Myślę o twoich dłoniach, bo są piękne,
o twoich włosach, bo są miłe w dotyku
i chropowatości twojego śmiechu.
Myślę o tobie całe litanie,
są pod czaszką miejsca na ołtarze
między książkami i filmami,
między przepisem na sernik a listą zakupów,
między niezapłaconym rachunkiem i nieumytą szybą,
pośrodku
jest ołtarz twoich oczu,
jest ołtarz twojego nosa i twojej szczęki,
jest maÅ‚y oÅ‚tarzyk na pomniejsze bóstwa –
te okrutne i celne żarciki z moich serdecznych głupstw.
Modlę się pierwszy raz w życiu, w przerażeniu.
Jeśli tego bóstwa nie ma, to nie ma też Boga w ogóle,
ale nie mnie dbać o to, czy mój kościół jest śmieszny i pusty.