Była jak sen , co przychodzi nocą , by dawać ukojenie postrzępionym myślą .
Zjawiała się tylko nocą , gdy sen zamykał jej mokre od łez szare oczy .
Piękna jak noc i fałszywa jak odbicie w lustrze , w oczach miała tylko krople rosy .
Zamknięta w ciszy , zimna i niestała , wciąż błądzi beznamiętnie porzucając .
Przychodzi i odchodzi , dajÄ…c niewiele , zabiera wszystko .
I tak każdego dnia , wciąż na nowo umieram powtórnie , kochając ją mocno .
Dziś już nie opłaca się kochać i wiem to dobrze , bo nie ma też już miłości prawdziwej .
Dziś to tylko zauroczenie , jutro wódką zalane , przeminie .
Kim więc była , to niby ona ? przychodząc dawała więcej niż słowa .
Lecz ona zimna i niestała , zawsze kłamstwem żyć kazała .
Nawet teraz chwytając się za serce , już tak więcej nie wzrusza jej widok .
Gdy przychodzi jej myśli , stają się moimi słowami .
Kocham jÄ… , lecz ona mnie , najpewniej nie .

Miłość to nie obłuda ,
Miłość to nie cuda ,
Miłość to nie równa walka ,
Miłość to prawdziwa udręka .
Miłości nie da się w sobie zdusić ,
Ani na śmietnik od tak wyrzucić .
Dla innych łatwa , dla innych ciężka ,
Nigdy nie wiesz , za którym kątem czeka .
Miłość to gra , nigdy nie wiadomo na kogo padnie ,
Lub czy przegrany z niczym zostanie .
Jest podstępna i niestała ,
Nie jedno już serce złamała .
Raz jest , raz jej nie ma , czasami długo się na nią czeka ,
W nadziei , że pozostanie , lecz ona ucieka .
Nigdy jej nie dogonisz , nigdy nie prześcigniesz ,
Nie zostawisz jej na zawsze , prędzej zginiesz .